Przed siebie
1. «zaimek będący formą biernika, używany zwykle przy czasownikach, odpowiadający formie siebie, np. Widziała się w lustrze.»
2. «zaimek tworzący stronę zwrotną czasowników, wskazujący, że sprawca czynności jest jej odbiorcą, np. Ubrali się i wyszli., lub nadający im odcień znaczeniowy wzajemności, np. Psy goniły się po trawniku.»
3. «zaimek nadający czasownikom odcień znaczeniowy intensywności, np. Wrócił się bez potrzeby.»
4. «zaimek stanowiący część niektórych czasowników, niewnoszący żadnego dodatkowego znaczenia, np. śmiać się, urodzić się, wyobrażać sobie, zakochać się»
5. «zaimek tworzący z formą 3. osoby lp czasowników orzeczenie zdań bezpodmiotowych, np. Zrobiło się późno.»
6. «zaimek tworzący w połączeniu z czasownikiem formy o znaczeniu biernym, np. Wychowywał się u dziadków.»
Osoby zamieszkujące najuboższe tereny na świecie użytkują ledwie 5-10 litrów dziennie. To równowartość jednego użycia spłuczki w toalecie.
Ten krótki film eksperymentalny podejmuję problematykę braku dostępności wody na świecie. Punktem wyjścia do jego powstania jest dadaistyczna receptura na pracę z tekstem Tristana Tzary oraz poezja konkretna mająca służyć przeobrażeniu klasycznej wersji scenariusza, na którego podstawie powstał wcześniejszy film. „Dźwigi pogodnego łazienki, klozecie. Przed deszcz Mężczyzna pije łazienka nalewa.” - Film nie jest bezpośrednią ilustracją powstałego tekstu. Jest workiem skojarzeń, ciągiem symbolicznych ujęć i słów czytanych przez 60 osób różnych płci, maszyn i narodowości, które w mniej lub bardziej bezpośredni sposób odnoszą się do tematu świata, który nie może funkcjonować bez wody. Królestwo natury, punkt widzenia człowieka, także ten materialny oraz wszystko to co spożywamy i z czym obcujemy nie będzie istnieć bez słodkiej wody. Gra słów z obrazem ma na celu zasugerowanie refleksji w tym obszarze. Więcej na temat powstania filmu znajduję się w zakładce